بیولیچینگ کنسانتره مس حاوی کانی کالکوپیریت در سال های گذشته توجه زیادی را در بین محققین به خود جلب کرده است تا شاید بتوان با این روش بر مشکلات لیچینگ این کانی غلبه کرد. در این تحقیق از روش بیولیچینگ در ظروف لرزان با استفاده از مخلوط باکتری های ترموفیل معتدل برای انحلال مس از کنسانتره مس حاوی کانی کالکوپیریت در محیط کشت 9K  استفاده شد. برای بهینه سازی پارامترهای تاثیرگذار در فرآیند بیولیچینگ یعنی ابعاد ذرات، pH، درصد وزنی جامد پالپ و غلظت آهن دو ظرفیتی از طراحی آزمایش توسط نرم افزار دیزاین اکسپرت استفاده شد. بیشترین بازیابی مس در حدود 55/58 درصد در شرایط ابعاد ذرات 10 میکرون، pH  برابر 47/1، درصد وزنی جامد پالپ 38/9 و غلظت آهن دو ظرفیتی برابر 77/1 گرم بر لیتر بدست آمد. سایر پارامترها یعنی درصد تلقیح باکتری­ ها، دما، دور همزنی و زمان ماند ثابت و به ترتیب برابر 15 درصد، 50 درجه سلسیوس، 144 دور بر دقیقه و 10 روز در نظر گرفته شدند. همچنین برای افزایش بیشتر بازیابی مس از کلرید سدیم و پلی اتیلن گلیگول نیز در حضور باکتری ها استفاده شد. نتایج نشان داد حضور افزودنی های مذکور اثر مثبت بر انحلال مس دارد.

در سال های اخیر لیچینگ باکتریایی مس از منابع کالکوپیریتی به عنوان یک تکنولوژی نوین با پتانسیل خوب برای استحصال مس از خاک های کم عیار مورد توجه قرار گرفته است. پارامترهای متعددی بر فرآیند بیولیچینگ کانی های سولفیدی تاثیر مستقیم یا غیرمستقیم دارند. در این خصوص می توان به اهمیت نوع باکتری، محدوده pH و دمای مناسب برای فعالیت بهینه باکتری اشاره نمود. هدف از این تحقیق ارزیابی پتانسیل باکتری های ترموفیل برای استحصال مس از کانسنگ کم عیار کالکوپیریتی می باشد. در این راستا با استفاده از دو نوع باکتری ترموفیل معتدل و ترموفیل مطلق، بیولیچینگ یک نمونه شاخص کانسنگ کم عیار کالکوپیریتی شرکت ملی مس ایران (CuFeS2=0.78%: Cu=0.34%) ارزیابی و تاثیر دما، pH و غلظت یون های آهن بر درصد استخراج مس بررسی گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد که باکتریهای ترموفیل مطلق در مقایسه با باکتریهای ترموفیل معتدل، از پتانسیل بهتری برای استخراج مس از منابع کالکوپیریتی برخوردار می باشند. تحت شرایط بهینه دما، pH و نسبت یون فرو به فریک استخراج مس با استفاده از باکتریهای ترموفیل مطلق در مقایسه با موارد مشابه با باکتریهای ترموفیل معتدل به میزان 17% افزایش می یابد.

کیتین، دومین بیوپلیمر فراوان در طبیعت بعد از سلولز و جزء اصلی کوتیکول حشرات و پوسته سخت پوستان است و دیواره سلولی بیشتر قارچها و بعضی از جلبکها و نیز نماتدها را تشکیل می دهد. مقادیر زیادی کیتین به شکل باقیمانده تجزیه ناپذیر بدن بسیاری از جانداران وارد طبیعت می شود که باعث آلودگی محیط زیست می گردد. می توان پس از تجزیه این پلی ساکارید با آنزیم کیتیناز از آن در جنبه های مختلف زندگی بهره جست. کیتینازها یکی از آنزیم هایی هستند که نقش تجزیه کیتین نامحلول را بر عهده دارند. برخی از باکتری ها کیتیناز را برای هضم کیتین تولید می کنند. در این تحقیق ژن کیتیناز ترموفیل با شماره دسترسی JQ675723 از جدایه باکتریایی Paenibacillus sp.A01 جداسازی و پس از همسانه سازی در pET26b به باکتری اشرشیا کلی برای تولید پروتئین نوترکیب منتقل شد. آنزیم هترولوگ تولیدی توسط ستون میل ترکیبی نیکل- سفاروز خالص گردید، آنزیم تولیدی نشان داد که در حضور کیتین کلوییدی و پس از افزودن 3 و 5-دی نیترو سالیسلیک اسید در 530 نانومتر و در دمای 60oC دارای فعالیت هیدرولازی است. دمای بالا، پتانسیل کاربردی شدن آن در صنعت را خاطر نشان می سازد. همچنین توالی نوکلئوتیدی به دست آمده برای ژن کتیناز به صورت تئوری مورد مطالعه قرار گرفت که تشابه زیادی را به کیتینازهای دسته بندی شده در خانواده 18 گلیکوزیل هیدرولازها نشان داد. بررسی توالی آمینواسیدی آنزیم کیتیناز به ترتیب از ناحیه آمینی به سمت ناحیه کربوکسیل وجود سه دمین کاتالیتیکی گلیکوزیل هیدرولاز 18، شبه فیبرونکتین و متصل شونده به کیتین را مشخص نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: امروزه آب در دسترس برای مصارف آشامیدنی و صنعتی محدود است. با استفاده از فرآیند تصفیه می توان آب مصرفی در صنایع را که از عمده ترین مصرف کننده های آب می باشد بازیافت کرده و به چرخه صنعت بازگردانده می شود. با استفاده از باکتری های تجزیه کننده ترکیب های رنگی عملیات تجزیه و حذف رنگ ها به خصوص رنگ های گروه آزو را انجام داده شد. مواد و روش: نمونه ها در محیط های تریپتیکاز سوی براث (TSB) کشت داده شد. با استفاده از یک محیط کشت حاوی ترکیب های رنگی پساب نساجی، توانایی رشد و تجزیه رنگ توسط سویه های جدا شده بررسی شد. از شرایط گرمخانه گذاری در دمای 50 درجه سانتی گراد و هوادهی به مدت سه روز برای ارزیابی مقایسه ای سویه ها استفاده شد. یافته ها: از میان 24 سویه جدا شده از پساب کارخانه نساجی، کنسرسیومی از سه سویه برتر برای رنگبری پساب استفاده شد. این سه سویه جدا شده پس از غربالگری با شرایط خاص برای کنسرسیوم استفاده شد. بحث: با استفاده از باکتری های تجزیه کننده ترکیب های رنگی عملیات تجزیه و حذف رنگ ها به خصوص رنگ های گروه آزو صورت گرفت. دمای بالای 80 درجه پساب در حوضچه متعادل سازی تصفیه خانه و وجود املاح در آن، محل مناسبی را برای جداسازی باکتری های گرمادوست و تحمل کننده گرما و نمک فراهم کرده است. باکتری های جداسازی شده از سه ویژگی قابلیت تجزیه رنگ، رشد در دما بالا و تحمل نمک برخوردار شدند. نتیجه گیری: ایجاد کنسرسیومی از سه سویه جدا شده، امکان رنگبری از نمونه واقعی پساب نساجی تا میزان 90 درصد حاصل شد. این سه سویه توان رنگبری از پساب را در دمای 36 تا 51 درجه سانتی گراد و مقادیر pH 5/5 تا 5/9 و میزان نمک از 0 تا 7 درصد را دارا شدند.

باکتری های ترموفیل منابع با ارزشی از آنزیم های هیدرولیتیک مقاوم به گرما هستند. آنزیم های مقاوم به گرما در صنعت دارای اهمیت بسیار می باشند و برای اهداف تجاری مختلف استفاده می شوند. از بین آنزیمهای هیدرولیز کننده نشاسته، آلفا آمیلاز یکی از مهمترین و قابل توجه ترین آنزیم ها از نظر تجاری خصوصا در صنعت مواد شیرین کننده می باشد. برای فرآیند تولید مواد شیرین کننده از نشاسته، دما باید 50 درجه سلسیوس یا بالاتر و pH در حدود 7 باشد تا از به رنگ قهوه ای درآمدن جلوگیری به عمل آمده و چسبندگی (ویسکوزیته) کاهش یابد. این امر نیازمند استفاده از آلفا آمیلاز مقاوم به حرارت به منظور مقاومت در برابر حرارت فرآیند می باشد. باکتری ها از دو چشمه آبگرم خرقان (در استان قزوین ) و محلات (در اراک) جدا شدند. نمونه های آب از 50 سانتی متری سطح آب چشمه جمع آوری شدند. دمای آب در زمان نمونه برداری در مکان های خرقان و محلات به ترتیب، 56 و 48 درجه سلسیوس بود. پس از سانتریفیوژ کردن نمونه های آب، رسوبات باقیمانده در نوترینت براث غنی شده با عناصر ضروری کشت داده شدند و در درجه حرارت مناسب قرار داده شدند. چهار باکتری جدا شده از نظر مولکولی به وسیله PCR و ریبوتایپینگ ژن 16S rRNA  شناسایی شدند. آنها  Anxybacillus pushchinensis. Bacillus lichenifrmis Aneurinibacillus aneurinilyticus Aneurinibacillus thermaerphilus تشخیص داده شدند. تولید -a آمیلاز در پلیت های آگار نشاسته دار مورد بررسی قرار گرفت و میزان فعالیت این آنزیم به روش دی نیتروسالیسیلیک(DNS)  اندازه گیری شد. pH و حرارت مناسب برای فعالیت آنزیم آمیلاز تعیین گردید. حداکثر فعالیت آنزیم B.lichenifrmis  در 70 درجه سلسیوس و pH=7 مشاهده شد. حداکثر فعالیت آنزیم  A.aneurinilyticus در 70 درجه سلسیوس و pH=8 بود در حالیکه برای آنزیم A.pushchinensis در 80 درجه سلسیوس و pH=8 بود.

رب گوجه­فرنگی یکی از فرآورده­های فرآوری شده گوجه­فرنگی است که ماندگاری طولانی دارد و به­عنوان یک ماده غذایی مهم در سراسر جهان استفاده می­شود. بر اساس آمارهای جهانی، ایران جزو ده تولیدکننده برتر رب گوجه­فرنگی در جهان است، ایران در زمینه تولید رب گوجه­فرنگی در رتبه چهارم تا پنجم جهان قرار دارد. باکتری Alicyclobacillus به­عنوان یک خطر برای صنایع غذایی پاستوریزه اسیدی در نظر گرفته می­شود. این باکتری­ها از طریق میوه­های آلوده به خاک، تجهیزات تولید کارخانه­ها وارد محصول شده و در نهایت متابولیت­هایی مانند گایاکول تولید می­کند و باعث ایجاد طعم نامطبوع در محصول می­شود. به­منظور بررسی آلودگی میکروبی کنسروهای رب گوجه­فرنگی در کشور، 46 نمونه کنسرو رب گوجه فرنگی به میزان 184 قوطی 800 گرمی از بازار خریداری شد. در خصوص خرید نمونه از بازار، سعی شد برای هر نمونه تاریخ تولید و سری ساخت متفاوتی خریداری شود (4 قوطی کنسرو برای هر برند از هر سری تولید). نمونه­های خریداری شده برای انجام آزمایش­های مربوطه به آزمایشگاه گروه میکروبیولوژی پژوهشگاه استاندارد ارسال شد. هم­زمان، محیط­کشت­های OSA ,TAA برای کنترل عملکرد مورد آزمون قرار گرفتند. نمونه­های کنسرو رب گوجه­فرنگی در دمای C°1 ± C°30 به مدت 14 روز و دمای C°1 ± C°55 به مدت 7 روز گرمخانه­گذاری شدند. محتویات هر دو نمونه آزمونه به­طور جداگانه برای باکتری­های ترموفیل، باکتری­های مزوفیل، کپک و مخمر مورد آزمون قرار گرفتند. از 46 نمونه تهیه شده با تاریخ­های و سری­های ساخت متفاوت، 28 نمونه از نظر آلودگی به باکتری­های مقاوم به اسید ترموفیل مثبت بودند. با توجه به تعداد نمونه­های آلوده مشخص شد که 60.86 درصد از نمونه­ها آلوده با باکتری­های مقاوم به اسید ترموفیل بودند. کلنی­های رشد­یافته روی محیط کشت TAA از نظر مورفولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی­های بیشتر رنگ­آمیزی گرم انجام شد. تمام کلنی­های رنگ­آمیزی شده از نظر مورفولوژیکی شکل باسیل­های میله­ای شکل گرم مثبت را نشان دادند. شناسایی گونه­هایAlicyclobacillus  بوسیله آزمون­های بیوشیمیایی شامل کاتالاز و اکسیداز انجام گرفت. تمام کلنی­های رشد یافته کاتالاز مثبت و اکسیداز منفی بودند. شناسایی نهایی گونه با انجام آزمون­های مولکولی بر اساس آغازگرهای اختصاصی طراحی شده از ژن Alicyclobacillus انجام شد. این آزمون­ها در سه مرحله استخراج DNA ژنومی، واکنش زنجیره­ای پلیمراز و الکتروفورز انجام شد. با استفاده از روش PCR، کلنی­های رشدیافته از نظر دو نوع باکتری Alicyclobacillus acidocaldarius و Bacillus coagulans مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به نتایج به­دست آمده از توالی­یابی با آغازگرهای طراحی شده در پایگاه داده NCBI، شباهت 100 درصدی با توالی­های ثبت شده که همگی سویه­های مختلف گونه Alicyclobacillus acidocaldarius  هستند، نشان داد. هیچ­یک از کلنی­ها به­عنوان گونه Bacillus coagulans شناسایی نشد. از آنجایی­که باکتری Alicyclobacillus acidocaldarius برای اولین­بار از خاک جدا شد، وجود این باکتری­ها در محصول نشان­دهنده آلودگی مواد اولیه به خاک است. در این تحقیق وجود باکتری آلیسایکلوباسیلوس در کنسرو رب گوجه­فرنگی تایید شد. با توجه به مقاومت حرارتی بالای این باکتری، احتمال وجود باکتری­های آلیسایکلوباسیلوس در تمامی مراحل تولید رب گوجه­فرنگی که از طریق خاک وارد محصول شده­اند، وجود دارد و دمای پاستوریزاسیون (C° 3± C° 95 در 30 دقیقه) در از بین بردن کامل این باکتری مؤثر نیست. اکثر باکتری­های مقاوم به اسید ترموفیل مانند خانواده Alicyclobacillus باکتری­های بیماری­زا نیستند و وجود آنها در غذا ممکن است طعم بد یا بدبوی غذا را ایجاد کند، اما خطری برای سلامت مصرف کننده ندارد.